Osoby usamodzielniane korzystające z pomocy w oparciu o ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej to osoby opuszczające:
- rodzinę zastępczą;
- rodzinny dom dziecka;
- placówkę opiekuńczo-wychowawczą;
- regionalną placówkę opiekuńczo – terapeutyczną.
Osobie usamodzielnianej
- przyznaje się pomoc na:
- kontynuowanie nauki;
- usamodzielnienie;
- zagospodarowanie;
- udziela się pomocy w uzyskaniu:
- odpowiednich warunków mieszkaniowych;
- zatrudnienia;
- zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną.
Prawo do pomocy ma osoba, która w ww. formie opieki została umieszczona na podstawie orzeczenia sądu i przebywała w niej co najmniej:
- 3 lat – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną,
- 1 roku – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo – wychowawczą.
UWAGA!
Osoba, która osiągnęła pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, może przebywać w dotychczasowej pieczy rodzinie zastępczej/placówce opiekuńczo-wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej/dyrektora placówki, jeżeli się uczy, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia. W taki, przypadku pomocą z tytułu usamodzielnienia wychowanek zostaje objęty dopiero po opuszczeniu rodziny lub placówki.
Warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest:
- wskazanie przez osobę usamodzielnianą co najmniej na rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności danych osoby, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna procesu usamodzielnienia oraz przedstawienie pisemnej zgody tej osoby;
- złożenie indywidualnego programu usamodzielnienia na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności;
- złożenie wniosku o przyznanie pomocy.
Opiekunem usamodzielnienia może zostać, po wyrażeniu zgody:
- jeden z rodziców zastępczych;
- prowadzący rodzinny dom dziecka;
- koordynator rodzinnej pieczy zastępczej;
- pracownik socjalny pcpr;
- wychowawca lub psycholog placówki;
- inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą i zaakceptowana przez kierownika pcpr.
Do zadań opiekuna usamodzielnienia należy:
- zaznajomienie się z dokumentacja i droga życiową osoby usamodzielnianej;
- opracowanie wspólnie z osobą usamodzielnianą indywidualnego programu usamodzielnienia;
- ocena realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia oraz jego modyfikowanie;
- współpraca z rodziną osoby usamodzielnianą oraz ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza ze szkołą oraz gminą.
Indywidualny program usamodzielnienia przygotowuje osoba usamodzielniana wraz z opiekunem procesu usamodzielnienia a następnie jest on zatwierdzany przez kierownika pcpr.
Przygotowując indywidualny program usamodzielnienia, osoba usamodzielniana uwzględnia w nim plan podejmowanych działań wynikających z programu oraz termin ich realizacji.
Osoby usamodzielniane korzystające z pomocy w oparciu o ustawę o pomocy społecznej to osoby opuszczające:
- dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
- dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,
- schronisko dla nieletnich,
- zakład poprawczy,
- specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy,
- specjalny ośrodek wychowawczy,
- młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę,
- młodzieżowy ośrodek wychowawczy.
Osoba usamodzielniana zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną, a także pomocą:
- pieniężną na usamodzielnienie,
- pieniężną na kontynuowanie nauki,
- w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym,
- w uzyskaniu zatrudnienia,
- na zagospodarowanie – w formie rzeczowej.
Prawo do pomocy ma osoba, która w ww. formie opieki została umieszczona na podstawie orzeczenia sądu i przebywała w niej co najmniej rok.
Warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest:
- wskazanie przez osobę usamodzielnianą, co najmniej na dwa miesiące przed osiągnięciem przez nią pełnoletności danych osoby, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna procesu usamodzielnienia;
- złożenie indywidualnego programu usamodzielnienia na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności;
- złożenie wniosku o przyznanie pomocy.
Opiekunem usamodzielnienia może zostać, po wyrażeniu zgody:
- pracownik socjalny,
- wychowawca,
- psycholog,
- inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.
Indywidualny program usamodzielnienia przygotowuje osoba usamodzielniana wraz z opiekunem usamodzielnienia przy współpracy właściwego do przyznania pomocy powiatowego centrum pomocy rodzinie.
Przygotowując indywidualny program usamodzielnienia, osoba usamodzielniana uwzględnia w nim plan podejmowanych działań wynikających z programu oraz termin ich realizacji.
Wniosek o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki osoba usamodzielniana składa do starosty właściwego do przyznania tej pomocy za pośrednictwem kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie właściwego do przyznania tej pomocy ze względu na miejsce pobytu osoby usamodzielnianej.