Usamodzielnianie wychowanków

Usamodzielnianie wychowanków

Osoby usamodzielniane korzystające z pomocy w oparciu o ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej to osoby opuszczające:

  • rodzinę zastępczą;
  • rodzinny dom dziecka;
  • placówkę opiekuńczo-wychowawczą;
  • regionalną placówkę opiekuńczo – terapeutyczną.

Osobie usamodzielnianej

  1. przyznaje się pomoc na:
    1. kontynuowanie nauki;
    1. usamodzielnienie;
    1. zagospodarowanie w formie rzeczowej;
  2. udziela się pomocy w uzyskaniu:
    1. odpowiednich warunków mieszkaniowych;
    1. zatrudnienia;
  3. zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną.

Prawo do pomocy ma osoba, która w ww. formie opieki została umieszczona na podstawie orzeczenia sądu i przebywała w niej co najmniej:

  1. 3 lat – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną,
  2. 1 roku – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo – wychowawczą.

UWAGA!

Osoba, która osiągnęła pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, może przebywać w dotychczasowej pieczy rodzinie zastępczej/placówce opiekuńczo-wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej/dyrektora placówki, jeżeli się uczy lub legitymuje się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia. W takim przypadku pomocą z tytułu usamodzielnienia   wychowanek             zostaje objęty            dopiero          po opuszczeniu        rodziny zastępczej lub placówki.

Warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest:

  • wskazanie przez osobę usamodzielnianą co najmniej na rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności danych osoby, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna procesu       usamodzielnienia     oraz przedstawienie            pisemnej        zgody tej osoby;
  • złożenie   indywidualnego        programu      usamodzielnienia na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności;
  • złożenie wniosku o przyznanie pomocy.

Opiekunem usamodzielnienia może zostać, po wyrażeniu zgody:

  • jeden z rodziców zastępczych;
  • prowadzący rodzinny dom dziecka;
  • koordynator rodzinnej pieczy zastępczej;
  • pracownik socjalny pcpr;
  • wychowawca lub psycholog placówki opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej;
  • pracownik organizacji pozarządowej w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie lub inna osoba wyznaczona przez tę organizację do pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia;
  • inna          osoba wskazana       przez osobę   usamodzielnianą      i zaakceptowana przez kierownika pcpr.

Do zadań opiekuna usamodzielnienia należy:

  • zaznajomienie się z dokumentacją i drogą życiową osoby usamodzielnianej;
  • opracowanie wspólnie z osobą usamodzielnianą indywidualnego programu usamodzielnienia;
  • ocena       realizacji        indywidualnego       programu      usamodzielnienia     oraz jego modyfikowanie;
  • współpraca z rodziną osoby usamodzielnianą oraz ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza ze szkołą oraz gminą.

Indywidualny program usamodzielnienia przygotowuje osoba usamodzielniana wraz z opiekunem procesu          usamodzielnienia,    a następnie   jest      on       zatwierdzany przez kierownika pcpr.

Przygotowując indywidualny program usamodzielnienia, osoba usamodzielniana uwzględnia w nim plan podejmowanych działań wynikających z programu oraz termin ich realizacji.

____________________________

Osoby usamodzielniane korzystające z pomocy w oparciu o ustawę o pomocy społecznej to osoby opuszczające:

  • dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
  • dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,
  • okręgowy ośrodek wychowawczy,
  • schronisko dla nieletnich,
  • zakład poprawczy,
  • specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy,
  • specjalny ośrodek wychowawczy,
  • młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę,  młodzieżowy ośrodek wychowawczy.

Osoba usamodzielniana zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną, a także pomocą:

  • pieniężną na usamodzielnienie,
  • pieniężną na kontynuowanie nauki,
  • w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu treningowym lub wspomaganym,
  • w uzyskaniu zatrudnienia,
  • na zagospodarowanie – w formie rzeczowej.

Prawo do pomocy ma osoba, która w ww. formie opieki została umieszczona na podstawie orzeczenia sądu i przebywała w niej co najmniej rok.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 3 sierpnia 2012 r. w sprawie udzielania pomocy na usamodzielnienie, kontynuowanie nauki oraz zagospodarowanie (Dz. U. z 2012 r., poz. 954), warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest:

  • posiadanie opiekuna usamodzielnienia, który wyznaczony jest na co najmniej dwa miesiące przed osiągnięciem 18 roku życia,
  • posiadanie          zatwierdzonego       indywidualnego        programu usamodzielnienia na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności;             złożenie wniosku o przyznanie pomocy.

Opiekunem usamodzielnienia może zostać, po wyrażeniu zgody:

  • pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie,
  • wychowawca, psycholog lub pracownik socjalny domu pomocy społecznej, okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego, schroniska  dla nieletnich, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, specjalnego ośrodka wychowawczego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii zapewniającego całodobową opiekę, młodzieżowego ośrodka wychowawczego,  inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.

Indywidualny program usamodzielnienia (IPU) przygotowuje osoba usamodzielniana wraz z opiekunem usamodzielnienia przy współpracy właściwego do przyznania pomocy kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie. IPU powinien zostać przygotowany na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności.

Przygotowując indywidualny program usamodzielnienia, osoba usamodzielniana uwzględnia w nim plan podejmowanych działań wynikających z programu oraz termin ich realizacji.

Wniosek o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki osoba usamodzielniana składa do starosty właściwego do przyznania tej pomocy za pośrednictwem kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie właściwego do przyznania tej pomocy ze względu na miejsce zamieszkania osoby usamodzielnianej przed skierowaniem do placówki.

Skip to content